سوره بینه: بحثی درباره کافرین و اصرارشان بر عناد و بشارت به مومنین

محور سوره: 26-27 سوره بقره

إِنَّ اللَّهَ لاَ یَسْتَحْیِی أَنْ یَضْرِبَ مَثَلاً مَا بَعُوضَةً فَمَا فَوْقَهَا فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا فَیَعْلَمُونَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ وَ أَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا فَیَقُولُونَ مَا ذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهٰذَا مَثَلاً یُضِلُّ بِهِ کَثِیراً وَ یَهْدِی بِهِ کَثِیراً وَ مَا یُضِلُّ بِهِ إِلاَّ الْفَاسِقِینَ‌ (26)

خداوند از این که (به موجودات ظاهرا کوچکی مانند) پشه، و حتی کمتر از آن، مثال بزند شرم نمی‌کند. (در این میان) آنان که ایمان آورده‌اند، می‌دانند که آن، حقیقتی است از طرف پروردگارشان؛ و اما آنها که راه کفر را پیموده‌اند، (این موضوع را بهانه کرده) می‌گویند: «منظور خداوند از این مثل چه بوده است؟!» (آری،) خدا جمع زیادی را با آن گمراه، و گروه بسیاری را هدایت می‌کند؛ ولی تنها فاسقان را با آن گمراه می‌سازد!

الَّذِینَ یَنْقُضُونَ عَهْدَ اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مِیثَاقِهِ وَ یَقْطَعُونَ مَا أَمَرَ اللَّهُ بِهِ أَنْ یُوصَلَ وَ یُفْسِدُونَ فِی الْأَرْضِ أُولٰئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ‌ (27)

فاسقان کسانی هستند که پیمان خدا را، پس از محکم ساختن آن، میشکنند؛ و پیوندهایی را که خدا دستور داده برقرار سازند، قطع نموده، و در روی زمین فساد میکنند؛ اینها زیانکارانند.

در سوره قدر بحث درباره قرآن و نزول آن در شب قدر و عظمت آن بود، سوره بینه بیان می کند تا زمانی که اهل کتاب به پیامبری که این قرآن بر او نازل شده ایمان نیاورند، از مشرکین جدا نیستند. و در ادامه موقف آن مشرکین را در مقابل رسول الله ص و قرآن بیان می کند. به این ترتیب ارتباط بین سوره بینه و سوره قدر روشن است.

در این سوره مشاهده می شود که کافرین دو بخش هستند، اهل کتاب و مشرکین همچنین در این سوره تفصیل وبشارتی برای مومنینی که اعمال صالح انجام می دهند مشاهده می شود. همچنین در این سوره مشخص می شود چگونه با وجود این قرآن طاهر و مطهر و محکم که به اخلاص و برپایی نماز و پرداخت زکات امر می کند، کافرین که شامل اهل کتاب و مشرکین هستند، گمراه می شوند و دلیل این امر فقط این است که آنها «شر البریه» هستند و سبب هدایت مومنین هم این است که آنها «خیر البریه» هستند. و اینها مفاهیمی است که با آیات محور سوره ارتباط دارد.