سوره یوسف: تعمیق ایمان به قرآن و بیان ضرورت هدایت بوسیله آن

محوره سوره: 23-24 سوره بقره

وَ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا شُهَدَاءَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ‌ (23)

و اگر در باره آنچه بر بنده خود [پیامبر] نازل کرده‌ایم شک و تردید دارید، (دست کم) یک سوره همانند آن بیاورید؛ و گواهان خود را - غیر خدا - برای این کار، فرا خوانید اگر راست می‌گویید!

فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ‌ (24)

پس اگر چنین نکنید - که هرگز نخواهید کرد - از آتشی بترسید که هیزم آن، بدنهای مردم (گنهکار) و سنگها [بتها] است، و برای کافران، آماده شده است!

سوره یوسف با این تقریر شروع می شود که خدا نازل کننده قرآن بر محمد صلی الله علیه و آله است و با تقریر این مطلب که کسی که می گوید این قرآن از سوی غیر خدا نازل شده، بر آن افترا می بندد به پایان می رسد.

بیان داستان حضرت یوسف علیه السلام بین این آغاز و پایان این است که بگوید این قرآن را خداوند نازل کرده است و شک و ریبی در آن وجود ندارد.