سوره دخان: این سوره معانی را بیان می کند که ایمان به قرآن را تعمیق می بخشد و شک را از آن نفی می کند و عاقبت شک در این قرآن را بیان کرده و موضع صحیح مومنین را در مقابل این شک بیان می کند

محور سوره: 23-24 سوره بقره

وَ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِمَّا نَزَّلْنَا عَلَى عَبْدِنَا فَأْتُوا بِسُورَةٍ مِنْ مِثْلِهِ وَ ادْعُوا شُهَدَاءَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ‌ (23)

و اگر در باره آنچه بر بنده خود [پیامبر] نازل کرده‌ایم شک و تردید دارید، (دست کم) یک سوره همانند آن بیاورید؛ و گواهان خود را - غیر خدا - برای این کار، فرا خوانید اگر راست می‌گویید!

فَإِنْ لَمْ تَفْعَلُوا وَ لَنْ تَفْعَلُوا فَاتَّقُوا النَّارَ الَّتِی وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ أُعِدَّتْ لِلْکَافِرِینَ‌ (24)

پس اگر چنین نکنید - که هرگز نخواهید کرد - از آتشی بترسید که هیزم آن، بدنهای مردم (گنهکار) و سنگها [بتها] است، و برای کافران، آماده شده است!

پیش از این بیان شد که محور سوره های طاسینات یکسان است «تِلْکَ آیاتُ اللَّهِ نَتْلُوها عَلَیْکَ بِالْحَقِّ وَإِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ» و هر سوره ای از آن زمره به نوعی این محور را تفصیل داده بودند. همچنین قبلا بیان کردیم که سوره های زخرف و دخان در محور واحدی تفصیل داده شده اند اما همانطور که پیش از این هم بیان شد، هر سوره، از جهتی محورش را تفصیل می دهد به این صورت که:

سوره دخان دلالت بر این معنی دارد که هیچ شکی در این قرآن نیست و این مطلب را از خلال معرفی خدا و صفات و افعال او بیان می کند چرا که شناخت کامل خداوند دلیل قطعی است بر اینکه هیچ شکی در این قرآن نیست و زمانی که مساله اینگونه باشد، شک کنندگان در این قرآن، مریضانی هستند که هیچ امیدی به شفایشان نیست.

اما سوره زخرف (سوره قبلی) از خلال ذکر خصائص و ویژگیهای قرآن و ذکر محتوا و مضمون آن بیان می کرد که هیچ شکی در این قرآن نیست.

سوره شوری (سوره ابتدایی این مجموعه) هم که محورش مقدمه سوره بقره بود، از خلال مضمون مشترک رسالت رسولان الهی و از خلال ظهور آثار اسماء الهی در مضمون رسالت رسولان، تاکید می کرد که هیچ شکی در این قرآن نیست.