سوره انفطار: هشدار درباره غفلت از خداوند که این غفلت، انسان را به ترک عمل می کشاند

محور سوره: 21-22 سوره بقره

یَا أَیُّهَا النَّاسُ اعْبُدُوا رَبَّکُمُ الَّذِی خَلَقَکُمْ وَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ‌ (21)

ای مردم! پروردگار خود را پرستش کنید؛ آن کس که شما، و کسانی را که پیش از شما بودند آفرید، تا پرهیزکار شوید.

الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ فِرَاشاً وَ السَّمَاءَ بِنَاءً وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَرَاتِ رِزْقاً لَکُمْ فَلاَ تَجْعَلُوا لِلَّهِ أَنْدَاداً وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ (22)

آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان [ جو زمین‌] را همچون سقفی بالای سر شما قرار داد؛ و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ و به وسیله آن، میوه‌ها را پرورش داد؛ تا روزی شما باشد. بنابر این، برای خدا همتایانی قرار ندهید، در حالی که می‌دانید (هیچ یک از آنها، نه شما را آفریده‌اند، و نه شما را روزی می‌دهند).

سوره انفطار در همان محور سوره تکویر تفصیل داده شده و به این جهت شروع این سوره همانند شروع سوره تکویر است و همچنین از نظر معنایی هم شبیه معانی است که در مقطع اول سوره تکویر بیان شد با این تفاوت که سوره تکویر بر آیه: «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما أَحْضَرَتْ » بنا شده بود و این سوره بر آیه: «عَلِمَتْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ وَأَخَّرَتْ » بنا شده است.

همانطور که سوره واقعه با بحثی درباره روز قیامت شروع شده بود و ابتدای آن سوره هم «اذا» بود، و آن سوره انتهای مجموعه خودش بود، سوره انفطار هم به دلیل اینکه با بحثی درباره روز قیامت و «اذا» شروع شده، انتهای مجموعه خودش است.